یک روز بعد از کار در Katy Trail

امروز برای پیدا کردن خونه راهی منطقه دیگه ای شدم که نزدیک Katy Trail بود. اینجا مردم برای پیاده روی معمولا به مکان های خاصی میرن که برای همین کار هست. یعنی جای خونه عالی بود. از توی پارکینگش میشد رفت توی Katy Trail. دلم خواست که برم یه قدمی بزنم. پر آدم بود که داشتن میدویدند و یا با دوستاشون راه میرفتن. اینقدر آدم اینجا رد میشد که گفتم خدایا یعنی اینجا هم دالاسه؟ اینجا که شبیه آستین و شهرهای بزرگه. 

یعنی این منطقه فقط بهترین جایی باشه که من دوست داشته باشم زندگی کنم. هر روز میتونم اینجا راه برم و تازه به همه جای شهر نزدیکه. این مدت کلی بالا و پایین کردم که چطوری میتونم بیام این طرف اما به نتیجه نرسیدم. مشکل اصلی اینه که نه تنها اینجاها به مراتب گرونتره از محل کارم هم خیلی دوره. این اتوبان هایی هم که نزدیکش هستند هر روز ترافیک سنگین میشه. الان با محل کارم یه ربع فاصله دارم. بیام اینجاها فاصله ام بدون اتوبان میشه 40 دقیقه و از اتوبان توی شلوغی تقریبا 30-40 دقیقه راه هست و توی ساعت خلوتی 20-25 دقیقه میشه. متاسفانه ساعاتی که میخوام برم سر کار و برگردم ساعات شلوغی هست و علتش هم اینه که همه میخوان برن سرکار یا برگردن. البته مردم اینجا معمولا 1 ساعت هر روز رانندگی میکنن و از همکارام میپرسم اکثرا روزی دو ساعت توی راه هستند که بیان و برگردن اما خب من فعلا تصمیم ندارم وقتم رو اینطوری صرف کنم. با این اوصاف مثل اینکه قسمت نیست برم یه جای شهر که دوست دارم.